Salı, Nisan 04, 2006

Güneşli günler de geldi !


Bahar iyice kendini göstermeye başladı. Tüm ağaçlar kış uykusundan uyanıp dallarında yapraklar ve çiçeklerle bizi selamlar oldular. Baharın bu coşkusu ve renklerine bayılıyorum ! Sanırım benim gibi pek çok kişide de heyecan ve mutluluk yaratıyor. Yakın bir zamanda park ziyareti yapmalıyım. Hatta bir pazar kahvaltımızı hazırlayıp kırlara çıkmalıyız. Bol bol resim çekip doğanın kokusunu içimize çekmeliyiz...
Neva ' ya gelince son günlerde iyice büyüdü :) Yürütecinde özgürlüğün tadını çıkarıyor ! İlk önceleri içinde öylece kalırken son iki gündür rüzgar gibi uçuyor :) İlk iş doğru çöp kutusu! Kapağına elleyip bize bakıyor, ki aman yapma diyelim. O hızla yere düşürüp kovayı uzaklaşıyor. Çığlıklarla tabi:) Sonra ikinci hedef televizyonun düğmesi. Gidip minik parmağını uzatıp bizi bekliyor. Yine biz aman deyince bir hız oradan da uzaklaşıyor. Önce geri geri sonra yan yan sonra da öne doğru atılıyor. Biz de peşinde:) Beraber yakalamacılık bile oynuyoruz :) Benim kızım büyümüşte oyunlarda oynarmış ! 1 yaşımıza çok az kaldı. Bizi de bir heyecan aldı ki sormayın..
Haftasonu Neva ' nın tabi bizimde gezme günümüz oldu. Cumartesi Tunalı ' ya gittik. Mado ' da oturup dondurmalarımızı yerken Neva ' da gelip geçenleri izledi. Öyle söylediğime bakmayın tabi uslu uslu oturmadı. Elinde ne varsa hepsini yere attı :) Hava güzel olduğu için sanki tüm Ankara dışarı çıkmıştı. Pekçok tanıdıkla karşılaştık.
Pazar günü de hızımızı alamadık. Dışarda yemek yedik, ardında da Armada' ya gittik. Hava biraz kapalıydı. O yüzden de açık havada dolaşamadık. Aslında herşey aynı olsa da işte hava almak adına bizde karmaşaya katılıyoruz ...
Her sabah uyanınca ilk iş dışarı bakıyorum. Güneş varsa tamam bugün de güzel olacak diyorum içimden ! Güne güzel başlamak gerek değil mi! Hem hava güzel olunca kızım da öğlen beni işten almaya geliyor. Kafasında sarı civciv şapkasıyla etrafa şaşkın şakın bakıyor. Sonra uzaktan beni görünce önce şöyle bir bakıyor, sonra da minik kollarını bana doğru uzatıyor. İşte o an dünyalar benim oluyor. Yol boyunca açan çiçeklere bakıp, yaprakları yeni çıkmaya başlayan dallara uzanarak eve kadar geliyoruz. Sonrası akşam üzerine kadar yeniden ayrılık. Sonunda kavuşmak olunca ayrılık bile güzel geliyor !!

Hiç yorum yok: