- Anne
-Efendim diyerek kalkıyorum yattığım yerden.
Suratında bir tebessüm.
-Anne ben seni çok seviy. ( artık öğrendi ama se-vi-yo-rum demeyi)
O anda içim ısındı. Sarıldım sıkıca.
-Ben de seni çok seviyorum canımın içi.
Gecenin bir vakti hiç sebepsiz bir anda söyledi sevdiğini ve tekrar başını yastığa koydu.
Bense küçük ayakları ellerimde, yorganı çektim üzerimize öylece kalakaldım yüzümde bir tebessümle.
Kokladım onu. Sonra da şükrettim çok.
Bir anda hiç sebepsiz, sevdiğini söylemek insanı bu kadar mı mutlu edermiş!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder