İlk kar

Gece 3 civarında uyandım.
Pencereden bir baktım ki kar yağmaya başlamış.
Sabah ise ince yağan kar yerini lapa lapa yağan kara bırakmıştı.
Neva uyanınca önce hiçbirşey demedim.
Kucaklayıp pencerenin önüne götürdüm.
Bak sana bir sürprizim var dedim.
Bembeyaz olan ağaçlara ve yola baktı.
Ben de onun yüzüne.
Ağzını kocaman şaşkınlıkla açtı.
Sürekli kar nezaman yağacak diye bize soruyordu.
Çok mutlu oldu.
Bir süre pencereye minik burnunu yapıştırıp dışarıyı izledi.
Yürüyen insanların arkalarında bıraktıkları ayak izleri çok hoşuna gitti.
'' Anne benim de ayak izim çıkar mı ? '' diye sordu.
Şimdi ilk fırsatta dışarı çıkıp kocaman bir kardan adam yapmayı düşünüyoruz.
Bir yandan kardan adam şarkısını söylerken bir yandan da ,
boynuna hangi atkımızı taksak diye düşünmeye başladık bile:)