Haftasonu hava güzel değildi ama biz yine dışarıdaydık. Cumartesi sabahı kalkıp koşturarak hazırlandık. Neva ' nın doktor kontrolü vardı. 1 yaş olunca gidecektik. Yaklaşık 2 aydır gitmemiştik. Her gitmemizde biraz daha heyecanlanır, doktorumuzun ne söyleyeceğini çok merak ederdik. Aldığı her gram kilo, uzayan her cm boy bizi çok mutlu ederdi. Tabii başımız sıkışınca da yine telefona sarılır bilgiler alırdık. 1 sene göz açıp kapayana kadar geçti. Çok şükür ki çok önemli bir hastalık atlatmadık. Genelde diş çıkarma dönemlerimiz ateşli geçti. Onun dışında hep kızımızla ilgili yeni şeyler öğrenmek için gittik. Bu ay ne yemeli, ne yapmalıyız... Özellikle işe başladığım dönemde doktorumuzun da desteğiyle anne sütü vermeye devam ettim. Gerçi ben de bu konuda çok ısrarcı oldum. Hala da Neva anne sütü alıyor. Bunun ilerde kendisine ne kadar faydalı olacağını da bildiğim için en azından içim rahat. Uykusuz geceler, süt sağma çalışmaları derken bu günlere kadar geldik. Sütümün artması için elimden geleni yaptım :) Üstelik bu sayede tüm fazla kilolarımdan da kurtuldum. Yani bir taşla iki kuş misali :)
Sabah ki doktor kontrolümüz güzel geçti. Kızımız büyümüş, fazla kilo almasa da iyiymiş.
Bu haberleri duymak bizi çok mutlu ediyor. Özellikle babaannesi ve anneannesi merakla sonucu bekliyor. Kilo almış mı:) Ne de olsa hafta içi tüm çabaları Neva için. Biraz daha yesin, oynasın mutlu olsun diye :)
Hastaneye gittiğimiz de yeni doğmuş bebekleri görünce aslında Neva 'nın nasıl da büyümüş olduğunu farkettim :) Öyle ki kızım artık bekleme salonunda ki kaydıraktan bile kayıyor. Sanki kendi çok büyükmüş gibi bebeklere ve çocukları görünce sevinç çığlıkları atıp el çırpıyor:)
Öğleden sonra arkadaşımızın nikahına katıldık. Eski çalıştığım bürodan arkadaşlarımı görmek çok güzeldi. Herkes yavaş yavaş evlenip çoluk çocuğa karışmış:) Aslında ilk çocukla gelen de bendim. Neva nikah sırasında bol bol alkış yaptı. Şu sıralar en sevdiği şey !
Akşam da artık uzun zamandır aklımda olan Neva ' nın kıyafetlerini bir elden geçirdim. Minik patikler, tulumlar, çoraplar, eldivenler...Nekadar da minikmiş !! Sanki oyuncak bebek kıyafetleri. Aslında onlar bile uzun zaman büyük gelmişti. Tulumları görünce beraber geçirdiğimiz güzel yaz günleri aklıma geldi. Üzerini değiştirir akşam dışarı çıkardık. Hava serinlemiş olurdu. Herbirini elime alınca o günlere döndüm. Oysa ki daha bir yaz bile geçmedi. Zaman gerçektende hızlı geçiyor.
Pekçok kıyafeti ayırdım, hepsini kaldırdım. Böylece dolabımızda yer açılmış oldu. Yatak örtüsünü de değiştirdim. Vız vız arı gitti yerine ayıcık ve kelebekler geldi. Neva doğmadan odasına birşeyler almaya başlamıştık. Hatta son günlerde tutturmuştum tek eksiğimiz perde ki kelebeklerdi, onun için de Kızılay ' da epey dolaşmıştık. Onları da tekrar çekmeceden çıkardım perdeye astım. Böylece Neva 'nın odası da bahara hazırlanmış oldu:) Sırada bizim dolap ve çekmeceler var!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder